Barwnik ten charakteryzuje się takimi samymi właściwościami jak poprzednik (E-140). W odróżnieniu jednak od chlorofilu naturalnego ten jest wyprodukowany syntetycznie i dodatkowo wzmocniony jonami miedzi przez co ma mocniejszą barwę i jest bardziej odporny na promienie słoneczne i wysoką temperaturę.
Żółty barwnik. Jest to jeden z popularniejszych barwników azowych stosowanych w przemyśle spożywczym.
Jest to naturalny barwnik występujący i wytwarzany z buraków ćwikłowych. Ze względu, że jest to naturalny barwnik, charakteryzuje się słabą trwałością.
Jest to tzw. barwnik smołowy (barwa głęboko niebieska). Występuje naturalnie w krzewie Indigofera tinctoria i to właśnie z niego można uzyskać ten barwnik. Na skalę przemysłową pozyskuje się go jednak drogą laboratoryjną.
Żółcień chinolinowa jest to barwnik nieazowy rozpuszczalny bardzo dobrze w wodzie. Ze względu na to, że jest to potencjalnie szkodliwy barwnik, zakazany jest w takich krajach jak Stany Zjednoczone i Japonia.
Jeden z niewielu naturalnych barwników stosowanych w żywności. Charakteryzuje się dobrą rozpuszczalnością w wodzie i najmniejszą odpornością spośród barwników naturalnych na promienie słoneczne i temperaturę.
Barwniki syntetyczne charakteryzują się znacznie większą intensywnością i trwałością zabarwienia w porównaniu z barwnikami pochodzenia naturalnego.
Naturalny biały barwnik. Minerał, który może zawierać nanocząsteczki.
Jest to biały barwnik i utwardzacz. Powszechnie występuje jako minerał.
Jest to naturalny czerwony barwnik, bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, wyizolowany z mszycy o nazwie Dactylopius Coccus (dawna nazwa to Coccus cacti tzw. pluskwiak meksykański).
Czerwony barwnik należący do grupy azozwiązków, bardzo dobrze rozpuszczający się w wodzie jako sól sodowa. Proszek i granulat mają kasztanowo-czerwony odcień, zaś po rozpuszczeniu niebiesko-czerwony.
Witamina B2, dzięki swojej żółtej barwie może być stosowana jako barwnik. Może ona być szkodliwa tylko w dużych ilościach, których jak dotąd nie oszacowano.
Grupa barwników naturalnych, które są otrzymywane metodami fizycznymi (skórek winogron, jagód) z owoców i warzyw (czerwonej kapusty).
Barwnikami spożywczymi nazywamy związki organiczne wyróżniające się zdolnością intensywnego pochłaniania promieniowania światła widzialnego o określonej długości fali, posiadające zastosowanie do barwienia żywności.
Grupa barwników o barwie brązowej. Powstają w wyniku karmelizacji cukrów, czyli ogrzewaniu ich powyżej ich temperatury topnienia. Ciemne zabarwienie karmelu pochodzi od związków huminowych.