Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi ogłasza konkurs na logo służące promocji i identyfikacji polskiego sektora rolno-spożywczego.
Czerwony barwnik należący do grupy azozwiązków, bardzo dobrze rozpuszczający się w wodzie jako sól sodowa. Proszek i granulat mają kasztanowo-czerwony odcień, zaś po rozpuszczeniu niebiesko-czerwony.
Syntetyczny barwnik azowy o barwie jasnoczerwonej. Występuje w formie soli sodowej i bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Charakteryzuje się małą odpornością na promienie słoneczne.
Witamina B2, dzięki swojej żółtej barwie może być stosowana jako barwnik. Może ona być szkodliwa tylko w dużych ilościach, których jak dotąd nie oszacowano.
Jest to tzw. barwnik smołowy (barwa głęboko niebieska). Występuje naturalnie w krzewie Indigofera tinctoria i to właśnie z niego można uzyskać ten barwnik. Na skalę przemysłową pozyskuje się go jednak drogą laboratoryjną.
Grupa barwników o barwie brązowej. Powstają w wyniku karmelizacji cukrów, czyli ogrzewaniu ich powyżej ich temperatury topnienia. Ciemne zabarwienie karmelu pochodzi od związków huminowych.
Barwnik ten charakteryzuje się takimi samymi właściwościami jak poprzednik (E-140). W odróżnieniu jednak od chlorofilu naturalnego ten jest wyprodukowany syntetycznie i dodatkowo wzmocniony jonami miedzi przez co ma mocniejszą barwę i jest bardziej odporny na promienie słoneczne i wysoką temperaturę.
Jest to syntetyczny barwnik azowy, dostarczany najczęściej jako sól sodowa. Odporny na wysoką temperaturę i promienie świetlne.
Grupa barwników naturalnych, które są otrzymywane metodami fizycznymi (skórek winogron, jagód) z owoców i warzyw (czerwonej kapusty).
Jest to naturalny barwnik występujący i wytwarzany z buraków ćwikłowych. Ze względu, że jest to naturalny barwnik, charakteryzuje się słabą trwałością.
Jest to produkt pozostający po spaleniu części roślinnych, głównym składnikiem jest węgiel pierwiastkowy. Nierozpuszczalny w wodzie, stosowany często jako środek filtracyjny.