Syntetyczny barwnik azowy o barwie jasnoczerwonej. Występuje w formie soli sodowej i bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Charakteryzuje się małą odpornością na promienie słoneczne.
Jest to barwnik syntetyczny, bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie. Charakteryzuje się wysoką odpornością na wysoką temperaturę i promienie słoneczne
Jest to biały barwnik i utwardzacz. Powszechnie występuje jako minerał.
Czerwony barwnik należący do grupy azozwiązków, bardzo dobrze rozpuszczający się w wodzie jako sól sodowa. Proszek i granulat mają kasztanowo-czerwony odcień, zaś po rozpuszczeniu niebiesko-czerwony.
Syntetyczny barwnik smołowy i azowy, bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie. Jest odporny na wysokie temperatury, światło, kwasy owocowe i benzoesowe oraz na środowisko zasadowe. Kolor może zanikać jedynie w obecności siarki.
Grupa barwników o barwie brązowej. Powstają w wyniku karmelizacji cukrów, czyli ogrzewaniu ich powyżej ich temperatury topnienia. Ciemne zabarwienie karmelu pochodzi od związków huminowych.
Barwnik ten charakteryzuje się takimi samymi właściwościami jak poprzednik (E-140). W odróżnieniu jednak od chlorofilu naturalnego ten jest wyprodukowany syntetycznie i dodatkowo wzmocniony jonami miedzi przez co ma mocniejszą barwę i jest bardziej odporny na promienie słoneczne i wysoką temperaturę.
Barwnik, w zależności od odmiany może mieć kolor czerwony, brązowy, czarny, pomarańczowy i żółty. Przemysłowo produkowany z żelaza w proszku, jest pochodzenia naturalnego.
Jest to grupa barwników roślinnych należących do karotenoidów. W roślinach spełniają dwie podstawowe funkcje: wspomagają proces fotosyntezy oraz ochronią chloroplasty dzięki swoim właściwością antyoksydacyjnym. Ponadto nadają roślinom i warzywom charakterystyczną żółtą barwę.
Utrata łaknienia to często naturalny stan, który pojawia się np. podczas przeziębienia, czy zatrucia – wtedy organizm jest skoncentrowany na walce z patogenami i na regeneracji, a trawienie schodzi na dalszy plan.
Barwniki syntetyczne charakteryzują się znacznie większą intensywnością i trwałością zabarwienia w porównaniu z barwnikami pochodzenia naturalnego.
Są chyba jednymi z najbardziej charakterystycznych dodatków do żywności jakie występują. Dla wielu ludzi należą zarazem do najbardziej zbędnych substancji stosowanych w przemyśle spożywczym (oczywiście pod względem technologicznym) jak i tych dodatków, które są najbardziej efektowne marketingowo.